VE TANRI DELİLERİ YARATTI

Okyanuslar kadar derindir yüreğin. Çocukların ellerinden öp ki kıyılarına tebessüm vursun. Karanlığın mehtabında sevgiliye giden, gülden yollar aç. Gül kokulu azıklarla besle dalgalarını. Dalgalar: ‘aşk' diye koksun. Ve işte göreceksin o vakit, nasıl da oynaşıyor gümüş kanatlı balıklar semalarda… Dizelerin gül yapraklarına dönüşüp değsin yanaklarıma. Bir nefes ver ne olur, şiiri olmayan yarınlarıma! Ve her şair biraz deliydi. Ve iyi ki “Tanrı Delileri Yarattı”